انواع پلیمر و کاربرد آن ها

پلیمر ها، مولکول ها و زنجیر های بسیار بزرگی هستند که تشکیل شده از واحد کوچک تر به نام مونومر در تعداد زیاد هستند.لغت پلیمر از دو بخش “پلی” به معنی چند، و “مر” به معنی بخش و یا قسمت ساخته شده است که ریشه ای یونانی دارد.به مجموعه ای از واکنش های شیمیایی که باعث اتصال مونومر ها به هم دیگر می شود و زنجیره ای طویل با جرم مولی بالا به نام پلیمر به وجود می آورد را، پلیمریزاسیون میگویند.انواع پلیمر به سه گروه اصلی تقسیم می شوند، گرمانرم ها یا ترموپلاستیک ها، گرما سخت ها یا ترموست ها و الاستومرها.در انواع پلیمر گروه اول به نام ترموپلاستیک ها، بر اثر افزایش دما نرم می شوند و با سرد شدن، به شکل اولیه شان باز می گردند و سختی خود را باز می یابند، همچنین بیش تر قابلیت ذوب شدن دارند همانند نایلون.گرما سخت ها یا همان ترموست ها، از انواع پلیمر، بر اثر گرما سخت می شوند و با خنک شدن به سختی اولیه بر می گردند.این نوع از انواع پلیمر توسط کاتالیزور ها و یا گرم شدن تحت فشار می تواند به یک شکل دائمی تبدیل شود.الاستومر ها که جزو انواع پلیمر هستند، می توانند بدون پاره شدن و گسستن در مقابل تغییر شکل مقاومت کنند.در ادامه مقاله توضیح مختصری راجع به تعداد محدودی از انواع پلیمر هر گروه و کاربرد آن ها خواهیم داد.

ترموپلاستیک ها

 پلی استایرن: پلی استایرن یکی از انواع پلیمر ترموپلاستیک ها است که از فنیل بنزن تشکیل شده است.از پلی استایرن می توان به عنوان یک آمورف و ترموپلاستیک ناهمسان یاد کرد.در پلاستیک، حلقه آروماتیک به سختی پلاستیک کمک می کند و جلوی جابجایی زنجیر را که باعث تردی و شکنندگی پلاستیک می شود را می گیرد.برای مجاورت با مواد شیمیایی خورنده، این نوع از انواع پلیمر پیشنهاد نمی شود، چرا که در مقایسه با دیگر ترموپلاستیک ها مقاومت شیمیایی کمی دارد و در محیط های به خصوص شکست فشاری خواهد داشت.پلی استایرن همچنین از مقاومت حرارتی خوبی برخوردار نیست و در مقابل تابش اشعه UV حساس است و به رنگ مایل به زرد تغییر پیدا می کند.اما در مقابل برای پوشش تجهیزات و بسیاری از کاربرد های الکتریکی استفاده می شود، برای مثال اتصالات لوله کشی از این نوع پلاستیک ساخته شده و بسیاری از ظروف از پلی استایرن اصلاح شده تهیه شده اند.پلی استایرن جزو پر مصرف ترین ترموپلاستیک ها است.برای اتصال این قطعات از جوشکاری با استفاده از حلال ها کمک می گیرند.اما استفاده از آن ها معمولاً به آب و محلول هایی که مواد آلی و معدنی ندارند، محدود می شود.

سلولز ها:  ترموپلاستیک های استات، بوتیرات و پروپیونات از مهم ترین مشتقات سلولزی در انواع پلیمر هستند.با این که در موارد مهم این پلیمر ها کاربردی ندارند اما در قطعات کوچک مانند پوشش های تجهیزات الکتریکی، پلاک های شناسایی و مواردی که به یک پلاستیک شفاف با مقاومت بالا در مقابل ضربه نیاز است، استفاده می شوند.در قیاس با ترموپلاستیک های دیگر، مقاومت این مواد تعریفی ندارد اما خواص فرسایشی آن به خصوص راجع به پروپیونات بسیار خوب است.از جمله مواد هایی که می توانند بر این مواد تاثیر مخربی داشته باشند، می توان به مقادیر ناچیز از اسید، قلیا یا دیگر حلال ها اشاره کرد.اما آب و محلول های حاوی نمک نمی توانند تاثیری بر روی آن ها ایجاد کنند.