استفاده از کالاهاي پلاستيکي به خصوص در صنعت بسته بندي و ذخيره سازي مواد غذايي به دليل وزن کم و مقاومت مکانيکي بالا، ماده اوليه ارزان، و نگهداري و حمل و نقل آسان بطري هاي پلاستيکي، روز به روز در حال افزايش است.
در اين مقاله به بررسي اثرات بطري هاي پلاستيکي از جنبه هاي پزشکي، زيست محيطي و مصرف انرژي پرداخته و با بطري هاي شيشه اي مقايسه مي شوند. طبق آمار گزارش شده، پيش بيني شده است، مصرف بطري هاي پلاستيکي در ايران در سال جاري به بيش از 92000 تن افزايش مي يابد. زيست تخريب ناپذيري، بازيافت و استفاده مجدد با کيفيت پايين اين بطري ها باعث شده که نتوانند مکاني مناسب براي نگهداري مواد خوراکي باشند. انتشار ترکيبات سمي در محيط به خصوص در هوا در حين فرايند توليد، آزاد شدن ترکيبات سمي گوناگون مانند آنتيموان، روي، مشتقات بروميد، دي اکسين و فنول ها اثرات مخربي است که اين بطري ها بر محيط زيست و انسان خواهند داشت. همچنين استفاده از اين ظرف ها به دليل مشکلات متعدد در بازيافت و هزينه زياد جهت خاکچال زباله هاي حاصل از بطري هاي پلاستيکي، مقرون به صرفه نمي باشند. در مقابل اين مواد، بطري هاي شيشه اي از مواد معدني ساخته شده که مي توانند به راحتي و با هزينه پايين بازيافت شوند (15 تا 20 مرتبه) به گونه اي که بطري هاي شيشه اي بازيافت شده کاملا کيفيتي مانند بطري هاي اوليه داشته و نيز انرژي کمتري را نسبت به انرژي اوليه جهت توليد نيازمند هستند. بطري هاي شيشه اي مي توانند محلي ايمن براي ذخيره سازي مواد خوراکي باشند.