خانه | دسته بندی نشده | بررسی پلاستیک های قابل کمپوست
با افزایش آلودگیهای زیستمحیطی و نگرانیهای ناشی از استفاده بیرویه از پلاستیکهای سنتی، پلاستیکهای قابل کمپوست به عنوان یک راهحل پایدار و جایگزین جذاب مطرح شدهاند. این مواد نه تنها در شرایط مناسب تجزیه میشوند، بلکه میتوانند در فرآیندهای بازیافت و مدیریت زباله به کار روند.
– ترکیب شیمیایی: PLA یک پلیمر ترموپلاستیک است که از تخمیر نشاسته تولید میشود.
– ویژگیها: دارای ویژگیهای مشابه پلاستیکهای سنتی از جمله شفافیت و قابلیت فرمدهی، اما با ویژگیهای زیستتخریبپذیری.
– شرایط کمپوست: در دماهای بالای 55 درجه سانتیگراد و در حضور میکروارگانیسمها به سرعت تجزیه میشود.
– ترکیب شیمیایی: این پلیمرها توسط میکروارگانیسمها از منابع تجدیدپذیر مانند روغنهای گیاهی و شکر تولید میشوند.
– ویژگیها: PHA میتواند در طیف وسیعی از دماها و شرایط تجزیه شود و خواص مکانیکی مناسبی دارد.
– شرایط کمپوست: قابلیت تجزیه در خاک و آب را دارد و به راحتی توسط میکروارگانیسمها قابل هضم است.
– ترکیب شیمیایی: این نوع پلاستیک از نشاسته طبیعی تهیه میشود و به طور معمول با دیگر پلیمرها ترکیب میشود.
– ویژگیها: قابلیت جذب رطوبت و زیستتخریبپذیری بالا را دارد.
– شرایط کمپوست: بهطور طبیعی در محیطهای مرطوب و غنی از میکروارگانیسمها به سرعت تجزیه میشود.
پلاستیکهای قابل کمپوست معمولاً در شرایط خاصی تجزیه میشوند که شامل دما، رطوبت و حضور میکروارگانیسمهای خاص است. این فرآیند معمولاً در دو نوع کمپوست انجام میشود:
برای مشاهده، خرید و استغلام قیمت گالن 20 لیتری، روی لینک زرد بزنید
– پلاستیکهای قابل کمپوست به شرایط خاصی مانند دما و رطوبت بالا نیاز دارند تا به طور کامل تجزیه شوند. این شرایط معمولاً در کمپوستهای صنعتی فراهم میشود و در طبیعت بهراحتی موجود نیست.
– حتی در شرایط مناسب، فرآیند تجزیه ممکن است زمانبر باشد. برخی از انواع این پلاستیکها ممکن است ماهها یا سالها طول بکشد تا کاملاً تجزیه شوند.
– هزینه تولید پلاستیکهای قابل کمپوست معمولاً بالاتر از پلاستیکهای سنتی است. این موضوع میتواند مانع از استفاده گسترده از آنها شود.
– بسیاری از مردم هنوز به اطلاعات کافی در مورد پلاستیکهای قابل کمپوست و نحوه مدیریت صحیح آنها دسترسی ندارند. این کمبود آگاهی میتواند منجر به اشتباه در دفع و استفاده شود.
– در صورتی که پلاستیکهای قابل کمپوست به درستی دفع نشوند، ممکن است به جای کمپوست شدن، در محیطهای طبیعی باقی بمانند و آلودگی ایجاد کنند.
– در برخی موارد، پلاستیکهای قابل کمپوست ممکن است به طور ناقص تجزیه شوند و ذرات میکروپلاستیک در محیط باقی بگذارند.
– وجود پلاستیکهای قابل کمپوست در کمپوست خانگی ممکن است کیفیت کمپوست نهایی را تحت تأثیر قرار دهد و مانع از تجزیه مواد آلی دیگر شود.
– تولید پلاستیکهای قابل کمپوست معمولاً از منابع کشاورزی انجام میشود که میتواند با تولید مواد غذایی رقابت کند و به افزایش قیمت مواد غذایی منجر شود.
پلاستیکهای قابل کمپوست در شرایط خاصی تجزیه میشوند. این فرآیند به چند مرحله اصلی تقسیم میشود:
در این مرحله، پلاستیکها تحت تأثیر عوامل محیطی مانند نور، رطوبت و دما قرار میگیرند و به تدریج به قطعات کوچکتر تقسیم میشوند. این مرحله میتواند در محیطهای مختلف اتفاق بیفتد، اما سرعت آن به شرایط محیطی بستگی دارد.
پس از کاهش اندازه، پلاستیکها تحت تأثیر میکروارگانیسمها (باکتریها، قارچها) قرار میگیرند. این میکروارگانیسمها بافت پلاستیک را تجزیه کرده و به مواد سادهتر تبدیل میکنند. این مرحله در شرایط کمپوست صنعتی بسیار سریعتر از محیط طبیعی اتفاق میافتد.
در نهایت، پس از فرآیند تجزیه بیوشیمیایی، پلاستیکها به مواد آلی، آب و دیاکسید کربن تبدیل میشوند. این مواد میتوانند به خاک برگردند و در بهبود ساختار و تغذیه خاک مؤثر باشند.
– دما: دما باید بین 50 تا 70 درجه سانتیگراد باشد تا فرآیند تجزیه بهینه شود.
– رطوبت: وجود رطوبت کافی برای فعالیت میکروارگانیسمها ضروری است.
– اکسیژن: اکسیژن برای فعالیت میکروبی و تجزیه پلاستیکها حیاتی است.
– کمپوست صنعتی: در این نوع کمپوست، شرایط به طور دقیق کنترل میشود و پلاستیکها در مدت زمان کوتاهی تجزیه میشوند.
– کمپوست خانگی: در این شرایط، تجزیه ممکن است زمان بیشتری ببرد و به شرایط ایدهآل نیاز دارد.
پلاستیکهای قابل کمپوست به عنوان یک راهحل نوآورانه برای کاهش آلودگیهای پلاستیکی و مدیریت زباله در جوامع مدرن مطرح هستند. با وجود چالشهای موجود، سرمایهگذاری در تحقیق و توسعه این نوع پلاستیکها میتواند به ایجاد یک آینده پایدارتر کمک کند. افزایش آگاهی عمومی و حمایتهای دولتی نیز میتواند به پذیرش و گسترش استفاده از پلاستیکهای قابل کمپوست منجر شود.